عضو : ورود به سیستم |ثبت |ارسال درخواست
جستجو
جهش متعارف
تغییرات صدا مشابه.1
مثال ها.2
انگلیسی.1.2
زبان سلتیک.2.2
روسی.3.2
عبری.4.2
ژاپنی.5.2
زبانهای اورال زبان.6.2
زبان برمه.7.2
زبانهای مرکزی وانوتو.8.2
دلنو.9.2
فوله.10.2
[اصلاح ] اندونزیایی و مالایی.11.2
شکل فعال یک فعل چند زبانه همراه با همسانی اولیه همسانی یا اصطکاکی با پیشوند پایه فعل با meN- شکل می گیرد، که در آن N به معنای یک بینی است که با همان هماهنگی هماهنگ می شود.

garuk → menggaruk (= خراش)، hitung → menghitung (= برای شمارش)،
beri → memberi (= دادن)، fitnah → memfitnah (= به دروغ متهم)
cari → mencari (= برای جستجو)، dapat → mendapat (= برای به دست آوردن)، * jangkau → menjangkau (= برای رسیدن)

اگر همخانواد اولیه یک توقف غیرقانونی است یا آن، ناپدید می شود و فقط در جای خود بینی قرار می گیرد.

kandung → mengandung (= حاوی یا باردار شدن)
putih → memutih (= به نوبه خود سفید)،
satu → menyatu (= برای تبدیل شدن به یک / برای متحد شدن)،
tulis → menulis (= برای نوشتن)

با استفاده از فعل ها با واکه آغاز می شود، بینی به صورت ng ([ŋ]) درک می شود.
افعال مونوسایلبیل قبل از پیشوند یک صدای ابهام را اضافه می کنند، که پیشوند را menge- تولید می کنند.

bor (= ابزار خسته کننده / مته) → mengebor (= برای ایجاد سوراخ با مته).

فعل ها با همسانی متناوب بینی یا تقریبی شروع میشوند و همهی موشها را فقط به من وارد نمیکنند.
نسخه ی گفتگو من را از پیش تعریف می کند و به جای آن از فرایند بینی استفاده می کند.

tanya → menanya → nanya
picir → memikir → mmikir
صرفه جویی → ng (e) repotin
[همخوان تقریبی][همسانی اصطکاک]
لتونی.12.2
زبان Ute.13.2
زبان مصنوعی.14.2
سیندرین.1.14.2
Ithkuil.2.14.2
[بارگذاری بیشتر محتویات ]

Lxjkh 2018@ حق طبع و نشر