سبک آسیایی یا آسیایی (لاتین: جنس orationis Asiaticum، Cicero، Brutus 325) به گرایش لفاظی یونان باستان اشاره دارد (گرچه نه یک مدرسه سازمان یافته) که در قرن سوم قبل از میلاد رخ داده است، که، هرچند با کمترین ارتباط در آن زمان، به طور خلاصه در مراحل بعد درباره روحانیت روحانی مرجع مهمی بود. [سیئر] |