کراسبی یکی از اولین خوانندههای این است که از صمیمی بودن میکروفون استفاده کند، نه از استفاده از سبک عمیق و با صدای بلند «وودیل» در ارتباط با ال جلسون و دیگران. او با تعریف خود یک «فریزر» یا یک خواننده بود که تاکید مشابه بر روی شعر و موسیقی داشت. عشق و قدردانی کراسبی از موسیقی جاز باعث شد که این ژانر را به یک مخاطب گستردهتر تبدیل کند. در چارچوب سبک آواز خواندن ریتم پسران، کراسبی یادداشت های خم شده و ضرب المثل فراموش شده را اضافه کرد، روشی که به شدت ریشه در موسیقی جاز داشت. او قبل از اولین حضور خود در رکورد، پیش از این به لوئیس آرمسترانگ و بیسی اسمیت معرفی شده بود. کراسبی و آرمسترانگ برای چندین دهه حرفه ای دوستانه باقی می مانند، مخصوصا در انجمن فیلم بالا در سال 1956، جایی که دوئت "Now You Have a Jazz" را خوانده اند. در دوران اولیه زندگی حرفه ای انفرادی (حدود 1931-1934)، سبک عاطفی و اغلب دلسوزانه کراسببی، از محبوبیت فراوان برخوردار بود. اما جک کاپ (مدیر برونزوویک و بعدا دكا) كراسبی را به كاهش بسیاری از شیوه های جازرز خود، به نفع یک سبک صوتی مستقیم و مستقیم، گفت. کراسببی Kapp را برای انتخاب آهنگ های ضربه، کار با بسیاری از هنرمندان دیگر، و مهمتر از همه، تنوع طرزالعمل های خود را به سبک ها و ژانرهای مختلف، به حساب آورد. تجدید نظر گسترده این روش به کراسبی بسیار موفق شد، نمودارهای شماره یک در ژانرهای موسیقی کریسمس، موسیقی هاوایی و موسیقی محلی، و همچنین بازدید از 30 سیگاری در موسیقی ایرلندی، موسیقی فرانسوی، ریتم و بلوز، و همچنین Ballad آهنگ ها. کراسبی همچنین درباره یک ایده بیشتر از ال جولسون توضیح داده شده است: اصطلاحات، یا هنر ساختن حلقه ی شعر آهنگ راست. موفقیت او در انجام این کار تأثیرگذار بود. تامی دوسی گفت: "من مجبور شدم به سیناترا گوش فرا دهم،" تنها یک خواننده است که باید گوش دهد و نامش کراسبی باشد. همه چیزهایی که برای او اهمیت دارد، کلمات است و این تنها چیزی است که برای شما لازم است ، هم." هنری پلازانت، منتقد آواز، نوشت:
[در حالی که] اکتاو B صاف به B صاف در صدای Bing که در آن زمان [1930s] است، به گوش من، یکی از the loveliest من در چهل و پنج سال از گوش دادن به باریتون، هر دو کلاسیک و محبوب، شنیده به نظر می رسد در سال های بعد از اواسط دهه 1950، بینگ در محدوده باس راحت تر بود و با حفظ کیفیت باریتون، با بهترین اکتاو از G به G، یا حتی F به F. در ضبط او ساخته شده از Dardanella با لوئیس آرمسترانگ در سال 1960، او به آرامی و به آسانی روی یک مسطح E پایین حمله می کند. این کمتر از اکثر basses های اپرا برای مراقبت از سرمایه است، و آنها تمایل دارند صدایی مانند اگر آنها در انبار در هنگام رسیدن به آنجا بودند. [موسیقی کانتری] |